زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

تفسیر فضل بن شاذان




تفسیر فضل بن شاذان اثـر فضل بن شاذان، از علمای تفسیر و متکلمین و فقهای امامیه و از ثقات اصحاب می‌باشد.


۱ - معرفی مؤلف


تفسیر فضل بن شاذان اثـر ابومحمد الفضل (م ۲۶۰ ق) فرزند شاذان بن خلیل رازی نیشابوری، از علمای تفسیر و متکلمین و فقهای امامیه از ثقات اصحاب ائمه ثلاثه حضرت علی بن موسی الرضا و علی الهادی و حسن عسکری (علیهم‌السلام).

۲ - دیدگاه علما


نجاشی از قـول ابوالقاسم یحیی بن زکریا کنجی مؤلفات وی را ۱۸۰ عنوان یاد کرده است و ۴۸ عنوان آن را نام برده است.
ابن ندیم در الفهرست در چند محل از فضل بن شاذان نام برده است.
و او را از مـؤلـفـیـن شیعه ضبط کرده و نیز تفسیر قرآن کریم و کتاب القراءآت او را که به شیوه اشعریان نوشته شده است معرفی می‌کند.
علامه حلی پس از توثیق وی می‌نویسد که: نمی‌توان از ذکر او چشم پوشید چرا که رئیس طایفه ماست، خداوند از او خشنود باشد.
احادیث او را در تفاسیر روائی در تفسیر آیات قرآن نقل کرده‌اند.
داوودی در طبقات المفسرین وی را از مفسران شیعی یاد کرده و دو تفسیر از او نام برده است: تفسیر قرآن و تفسیر القراءآت قرآن.
[۱] شیخ طوسی، محمدبن حسن، الاستبصار، ج۳، ص۳۶۲.    
[۲] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ۵، ص۱۴۹.
[۳] صدر، سیدحسن، تاسیس الشیعه، ص۳۴۴.
[۴] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۴، ص۳۰۰.    
[۵] ابن داود، حسن بن علی، رجال، ص۱۵۱.    
[۶] علامه حلی، حسن بن یوسف، رجال، ص۲۲۹.    
[۷] شیخ طوسی، محمدبن حسن، رجال کشی، ص۵۳۸.    
[۸] نجاشی، احمدبن علی، رجال نجاشی، ج۱، ص۳۰۶.    
[۹] شیخ طوسی، محمدبن حسن، رجال، ص۳۹۰.    
[۱۰] شیخ طوسی، محمدبن حسن، رجال، ص۴۰۱.    
[۱۱] ابن ندیم، محمدبن اسحاق، الفهرست، ص۴۴.    
[۱۲] شیخ طوسی، محمدبن حسن، الفهرست، ص۱۹۷.    
[۱۳] شفیعی، محمد، مفسران شیعه، ص۷۷.
[۱۴] نـوابـغ الرواة فی رابعة المئات، ۲۱۷.
[۱۵] شیخ طوسی، محمدبن حسن، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۳۴۲.    
[۱۶] شیخ کلینی، محمدبن یعقوب، الکافی، ج۳، ص۴۱۹.    
[۱۷] شیخ کلینی، محمدبن یعقوب، الکافی، ج۴، ص۳۳۱.    
[۱۸] شیخ کلینی، محمدبن یعقوب، الکافی، ج۶، ص۱۴۳.    
[۱۹] شیخ صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۳۰۵.    
[۲۰] داودی، محمدبن علی، طبقات المفسرین، ج۲، ص۳۳.    


۳ - پانویس

 
۱. ↑ شیخ طوسی، محمدبن حسن، الاستبصار، ج۳، ص۳۶۲.    
۲. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ۵، ص۱۴۹.
۳. ↑ صدر، سیدحسن، تاسیس الشیعه، ص۳۴۴.
۴. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۴، ص۳۰۰.    
۵. ↑ ابن داود، حسن بن علی، رجال، ص۱۵۱.    
۶. ↑ علامه حلی، حسن بن یوسف، رجال، ص۲۲۹.    
۷. ↑ شیخ طوسی، محمدبن حسن، رجال کشی، ص۵۳۸.    
۸. ↑ نجاشی، احمدبن علی، رجال نجاشی، ج۱، ص۳۰۶.    
۹. ↑ شیخ طوسی، محمدبن حسن، رجال، ص۳۹۰.    
۱۰. ↑ شیخ طوسی، محمدبن حسن، رجال، ص۴۰۱.    
۱۱. ↑ ابن ندیم، محمدبن اسحاق، الفهرست، ص۴۴.    
۱۲. ↑ شیخ طوسی، محمدبن حسن، الفهرست، ص۱۹۷.    
۱۳. ↑ شفیعی، محمد، مفسران شیعه، ص۷۷.
۱۴. ↑ نـوابـغ الرواة فی رابعة المئات، ۲۱۷.
۱۵. ↑ شیخ طوسی، محمدبن حسن، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۳۴۲.    
۱۶. ↑ شیخ کلینی، محمدبن یعقوب، الکافی، ج۳، ص۴۱۹.    
۱۷. ↑ شیخ کلینی، محمدبن یعقوب، الکافی، ج۴، ص۳۳۱.    
۱۸. ↑ شیخ کلینی، محمدبن یعقوب، الکافی، ج۶، ص۱۴۳.    
۱۹. ↑ شیخ صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۳۰۵.    
۲۰. ↑ داودی، محمدبن علی، طبقات المفسرین، ج۲، ص۳۳.    


۴ - منبع

سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «تفاسیر قرن سوم»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۳/۲۰.    


رده‌های این صفحه : تفاسیر روایی | تفسیرهای شیعه قرن 3 (قمری) | علوم قرآن | کتاب شناسی تفسیر




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.